دشمنی با حق و با انبیا و اولیای حق، دشمنی با خود است

شِکال: اشکال، خرده گیرى.

شُبهَت: پوشیدگى کار.

جان کندن: کنایه از خود را کشتن، با خود در جنگ بودن.

حجاب: پنهان بودن، در تاریکى به سر بردن.

لعل: کنایه از دل مرد حق است.

شعاع جوهر پیغمبران: یعنی نوری که از گوهر وجود آنها می‌تابد و دیگران را هدایت می‌کند.

آن فرد: یعنیکسی که مانند پیامبر یا ولی در میان خلق یگانه و ممتاز است.

( 789) اگر کسى در این گفته اشکال کرده انبیا و اولیا را شاهد آورد. ( 790) و بگوید مگر نه انبیا و اولیا نفس خود را کشته بودند پس آن همه دشمن و حسود که داشتند چه بود؟. ( 791) اکنون که طالب جواب صحیح هستى جواب این شبهه را بشنو. ( 792) اینها که حسود و دشمن انبیا تصور کرده‏اى دشمن خود بودند و با خود دشمنى مى‏کردند. ( 793) دشمن بکسى مى‏گویند که قصد جان دیگرى مى‏کند نه آن که خود جان مى‏کند. ( 794) خفاش حقیر دشمن آفتاب نیست بلکه او در پنهانى دشمن خویش است‏. ( 795) تابش خورشید است که او را مى‏کشد کى خورشید از طرف او رنج مى‏برد. ( 796) دشمن آن است که از او صدمه و عذابى برسد و مانع شود که پرتو خورشید به لعل برسد و او را کامل نماید. ( 797) کفار خود مانند از اینکه شعاع گوهر انبیا به آنها برسد. ( 798) مردم کى حجاب چشم آن فرد برجسته که نبى نام دارد توانند بود آنها خود چشم خود را کور و گوش خود را کر نموده‏اند.

سپس مولانا می‌گوید: اگر کسی در این سخن ما ایرادی وارد کند و درباره پیامبران و مردان حق بگوید که: مگر پیامبران نفس خود را نکشته بودند؟ پس چرا آن همه دشمن و حسود داشتند؟ به سخنم خوب گوش کن و پاسخ را بشنو.

مولانا می‌گوید: دشمنی با حق و با انبیا و اولیای حق، دشمنی با خود است و این دشمنی نمی‌تواند دل مردان حق را از نور آفتاب حقیقت محروم کند. معاندان و حق ستیزان در واقع تیشه به ریشه خود می‌‌زنند. خُفاش حقیر، دشمن خورشید نیست؛ بلکه او به سبب فرو‌رفتن در پردهْ تاریکی، دشمن خود است؛ چرا که تابش خورشید او را می‌کشد‌. ولی آیا ممکن است خورشید رنج و گزندی از خفاش تحمل کند.